ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ

×

ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ

Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, όλες οι επιστημονικές ακαδημαϊκές έρευνες και μελέτες εξετάζουν τις μεθόδους μάθησης μιας δεύτερης γλώσσας. Ο στόχος είναι να διαπιστωθεί: ΠΩΣ μαθαίνουν οι μαθητές καλύτερα μια νέα γλώσσα και ποιες είναι οι κατάλληλες διαδικασίες που συντελούν στη μάθηση;
Σύμφωνα με ΟΛΕΣ τις επιστημονικές ακαδημαϊκές έρευνες και μελέτες των τελευταίων ετών, παγκοσμίως γνωστών και αποδεκτών ειδικών γλωσσολόγων, παιδαγωγών και ψυχολόγων η έμφαση δίνεται στην έκφραση των επικοινωνιακών αναγκών της γλώσσας, προφορική και γραπτή και πρέπει να επικεντρωνόμαστε στο εξής:

«Τι μπορεί να κάνει ο μαθητής με τη γλώσσα;» και όχι «Τι ξέρει γι’ αυτήν;» Το σημαντικό είναι ποιες μέθοδοι είναι πραγματικά αποτελεσματικές.
Τι ακριβώς λένε όλοι οι επιστήμονες;
Πώς πρέπει να μαθαίνουν τα παιδιά δεύτερη γλώσσα, ειδικότερα Αγγλικά, αποτελεσματικά;
Συμφωνούν όλοι (όπως οι παγκοσμίως γνωστοί και αποδεκτοί ειδικοί γλωσσολόγοι, παιδαγωγοί και ψυχολόγοι: Krashen, Swain, Ellis, Lightbown, Dewey, Vygotsky, Bruner, Gardner, Goleman, Montessori, Long, Gee, Erikson, Spada κ.α.) ότι:

Οι αποτελεσματικές μέθοδοι μάθησης βασίζονται στις εξής αρχές:

• Εκτενής έκθεση στη γλώσσα (Input): Το παιδί ακούει και διαβάζει σύγχρονο, καθημερινό, κατανοητό και αυθεντικό υλικό. Βιβλία με ιστορίες και διαλόγους, άρθρα, μηνύματα, ακόμη και βίντεο ή ταινίες με υπότιτλους (στην Αγγλική γλώσσα).
• Παραγωγή (Output): Δεν αρκεί να μαθαίνει παθητικά. Πρέπει να παράγει λόγο, πρώτα προφορικό και μετά γραπτό, όσο το δυνατόν περισσότερο. Η επικοινωνία (συζητήσεις, μηνύματα, mail) μιλώντας και αλληλεπιδρώντας εκφράζοντας σκέψεις, συναισθήματα, γνώμες, βοηθά το παιδί να ενσωματώσει τη γνώση.
• Εστίαση στο νόημα και όχι στη θεωρία ή την αποστήθιση: Για παράδειγμα, η γραμματική και η σωστή γραφή μαθαίνονται φυσικά, μέσα από χρήση – όχι αποστήθιση ή αντιγραφή & μετάφραση. Δεν χρειάζεται να μάθεις όλους τους γραμματικούς κανόνες. Σημασία έχει να μπορείς να εκφράζεσαι.
• Μάθηση μέσα από ενδιαφέρον περιεχόμενο, όχι βαρετές ασκήσεις: Αν το παιδί διαβάζει ή ακούει πράγματα που το ελκύουν, τραβώντας το ενδιαφέρον, το μυαλό του αφομοιώνει τη γλώσσα πιο φυσικά. Γι’ αυτό η μάθηση πρέπει να γίνεται με υλικό που είναι ενδιαφέρον για το παιδί.
• Δημιουργία υποστηρικτικού κλίματος που ενθαρρύνει τα λάθη ως φυσικό μέρος της μάθησης.
• Αξιοποίηση και σωστή χρήση διαδραστικών μέσων και τεχνολογίας: Οι διαδραστικοί πίνακες, η χρήση internet, η σωστή χρήση tablets ή ακόμη και smartphones, οι διαδικτυακές εφαρμογές και οι ψηφιακές πλατφόρμες που επιτρέπουν ασκήσεις κατανόησης ή παραγωγής λόγου σε παιγνιώδη μορφή, ενισχύουν την αυτονομία των παιδιών, κάνοντας τη μάθηση πολύ πιο ευχάριστη και αποτελεσματική.

×

Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΓΛΩΣΣΩΝ (γνωστό ως CEFR) είναι ένα διεθνώς αναγνωρισμένο εργαλείο που φέρνει μια νέα, σύγχρονη οπτική στη διδασκαλία και την εκμάθηση γλωσσών. Δεν βλέπει τη γλώσσα ως «μάθημα», αλλά ως μέσο επικοινωνίας.

Με βάση αυτό το σκεπτικό:

• Τα παιδιά δεν θεωρούνται απλώς μαθητές, αλλά χρήστες της γλώσσας που επικοινωνούν και συμμετέχουν σε κοινωνικές καταστάσεις
• Δίνεται έμφαση σε πρακτικές ικανότητες και όχι σε στείρα γνώση.

🔹 Τι προτείνει το CEFR:

• Να εστιάζουμε σε αυτά που τα παιδιά «μπορούν να κάνουν» με τη γλώσσα (τα λεγόμενα can-do statements).
• Να χρησιμοποιούνται δραστηριότητες αυθεντικής επικοινωνίας, εμπνευσμένες από την καθημερινή ζωή.
• Η αξιολόγηση να στηρίζεται στη χρήση της γλώσσας στην πράξη, όχι στην αποστήθιση.

Η γνωστή κλίμακα επιπέδων από το A1 έως το C2 δείχνει πώς προοδεύει το παιδί σταδιακά, αποκτώντας μεγαλύτερη ευχέρεια και ακρίβεια στη γλώσσα.

Το CEFR διακρίνει δύο βασικές πλευρές στη γλωσσική μάθηση:

1. Τι κάνουμε με τη γλώσσα: μιλάμε, γράφουμε, ακούμε, διαβάζουμε.
2. Πώς το κάνουμε: με ποιες δεξιότητες και στρατηγικές το επιτυγχάνουμε

Πώς εφαρμόζεται αυτό στην πράξη – μέσα στην τάξη:

• Τα παιδιά είναι ενεργοί συμμετέχοντες, όχι παθητικοί ακροατές.
• Η γλώσσα χρησιμοποιείται ουσιαστικά – δεν μαθαίνουμε «για» τη γλώσσα, τη χρησιμοποιούμε.
• Οι δραστηριότητες βασίζονται στη συνεργασία και την επικοινωνία.
• Τα παιδιά κατανοούν τι μαθαίνουν και γιατί.

Με λίγα λόγια:

Το CEFR ενισχύει μια ζωντανή, πρακτική και συμμετοχική προσέγγιση στη γλωσσική μάθηση – απόλυτα εναρμονισμένη με τις πραγματικές ανάγκες των παιδιών στη ζωή και στην κοινωνία.

×

Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΜΑΘΗΣΙΑΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ

Η μέθοδός μας δεν είναι «μία άποψη» ή «κάτι που βολεύει». Είναι βασισμένη σε επιστημονικές αρχές, με εμπειρική στήριξη και παιδαγωγική αντίληψη.

Η μέθοδος που εφαρμόζουμε είναι σύγχρονη, επιστημονικά τεκμηριωμένη και πρακτικά δοκιμασμένη με εξαιρετικά αποτελέσματα και είναι η:

Βιωματική Επικοινωνιακή Μέθοδος (Experiential Communicative Approach - ECA) με Γλωσσική Εστίαση (Linguistic Focus) και Θετική Ανατροφοδότηση (Positive Feedback)

Πυρήνας της μεθόδου:

Η γλώσσα αποκτάται μέσα από εμπειρία και νόημα — όχι αποστήθιση και κανόνες. Δεν μαθαίνει κανείς πραγματικά, αν δεν βιώσει και αν δεν εξασκήσει αυτό που μαθαίνει.

• Δεν μαθαίνεις να παίζεις πιάνο διαβάζοντας νότες. Μαθαίνεις παίζοντας.
• Δεν μαθαίνεις ποδόσφαιρο διαβάζοντας οδηγίες. Μαθαίνεις παίζοντας με την μπάλα.
• Έτσι και η γλώσσα: χτίζεται με χρήση, όχι με θεωρία.

×

ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ΜΑΣ

Στην τάξη μας, τα παιδιά δεν αποστηθίζουν – μαθαίνουν μέσα από εμπειρία, νόημα και χαρά.
Η Αγγλική γλώσσα γίνεται εργαλείο σκέψης, έκφρασης και επικοινωνίας, όχι απλώς «μάθημα».

Κάνουμε όλα αυτά που μας λένε ΟΛΟΙ οι ειδικοί ότι πρέπει να κάνουμε:

• Έκθεση σε αυθεντική γλώσσα (Input)
  Το παιδί ακούει, βλέπει και διαβάζει καθημερινά την Αγγλική όπως πραγματικά χρησιμοποιείται:
  Ιστορίες – Διάλογοι – Άρθρα – E-mails – Βίντεο.
  Η κατανόηση προηγείται της παραγωγής, όπως και στη μητρική γλώσσα.
• Λεξιλόγιο & γραμματική μέσα σε φυσικά συμφραζόμενα (Linguistic Focus)
  Δεν αποστηθίζει απομονωμένες λέξεις ή κανόνες. Οι νέες λέξεις και δομές εξηγούνται μέσα σε προτάσεις, με εικόνες, παραδείγματα, συνώνυμα και συμφραζόμενα.
  Όχι στείρα αποστήθιση — ζωντανή κατανόηση και χρήση.
• Προφορική & γραπτή έκφραση (Output)
  Το παιδί ενθαρρύνεται από την αρχή να μιλάει και, λίγο αργότερα, να γράφει.
  Μιλάει γιατί έχει κάτι να πει — όχι επειδή «πρέπει να πει κάτι».
• Ρεαλιστικά σενάρια & δράση
  Role-plays, Debates, Projects, Ομαδικές εργασίες.
  Χρησιμοποιεί τη γλώσσα για να επικοινωνήσει, όχι για να εξεταστεί.
• Θετική Ανατροφοδότηση (Positive Feedback)
  Δε διορθώνουμε — ενισχύουμε.
  Τα λάθη αντιμετωπίζονται ως φυσικό μέρος της μάθησης.
  Ενσωματώνουμε διακριτικά τη σωστή μορφή μέσα στη ροή.
  Το παιδί χτίζει αυτοπεποίθηση και νιώθει τη γλώσσα σαν δικό του εργαλείο — όχι κάτι ξένο ή απειλητικό.

Τι πετυχαίνουμε:

• Κατανόηση της γλώσσας.
• Αυθόρμητη χρήση σε πραγματικές καταστάσεις.
• Αυτοπεποίθηση & θετική σχέση με τη μάθηση.
• Σεβασμό στον ρυθμό & την προσωπικότητα κάθε παιδιού.

Η φιλοσοφία μας:

• Δε «διδάσκουμε» τη γλώσσα – την καλλιεργούμε.
• Η τάξη είναι εργαστήριο εμπειρίας – όχι αποστήθισης.
• Το παιδί μαθαίνει Αγγλικά όπως μαθαίνει ο ανθρώπινος νους: με εμπειρία, χρήση και θετική ενίσχυση.

Δεν κυνηγάει βαθμούς — κυνηγάει νόημα, εξέλιξη και χαρά.

×

ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ΜΑΣ

Πολλά παιδιά 7-15 ετών εξακολουθούν να επιβαρύνονται με εργασίες και μεθόδους που η επιστήμη έχει απορρίψει εδώ και δεκαετίες όπως αντιγραφή, μετάφραση, ορθογραφία λέξεων από λίστες και αποστήθιση γραμματικών κανόνων.
Αν και αυτά ίσως φαίνονται «σοβαρά» ή «πειθαρχημένα», δεν είναι παιδαγωγικά αποτελεσματικά. Δεν πρόκειται για “γνώμες” ή “στυλ διδασκαλίας”. Πρόκειται για ξεκάθαρες, τεκμηριωμένες επιστημονικές αρχές.

Ας δούμε τι λέει η ΕΠΙΣΤΗΜΗ για κάθε μία από αυτές τις παρωχημένες εργασίες: ❌ Αντιγραφή στο τετράδιο
Ανάθεση στα παιδιά να αντιγράφουν κείμενα, διαλόγους ή λέξεις 2–5 φορές.

Η επιστήμη λέει:

• Είναι παθητική δραστηριότητα — δεν αναπτύσσει γλωσσικές δεξιότητες.
• Οδηγεί σε πλήξη και απέχθεια, όχι σε ενδιαφέρον για τη γλώσσα.
• Δεν ενισχύει μακροχρόνια μνήμη ούτε αυθόρμητη χρήση.
• Δεν εξασκεί τίποτα, αφού δεν συνδέεται με νόημα ή επικοινωνία.

Η αντιγραφή από μόνη της δεν σημαίνει ότι ο μαθητής καταλαβαίνει τη δομή ή τη σημασία της γλώσσας. Μπορεί να γράφει λέξεις ή προτάσεις μηχανικά χωρίς να τις κατανοεί ή να αφομοιώνει τον τρόπο με τον οποίο παρατίθενται.

❌ Μετάφραση διαλόγων ή κειμένων
Ανάθεση μετάφρασης από τα Αγγλικά στα Ελληνικά.

Η επιστήμη λέει:

• Δεν προάγει την άμεση χρήση της γλώσσας.
• Δημιουργεί σύγχυση και καθυστερεί την αυθόρμητη σκέψη στα Αγγλικά.
• Οδηγεί σε λανθασμένες εκφράσεις και μηχανική σκέψη.

Η μετάφραση είναι μια ξεχωριστή δεξιότητα και διαφορετική από τη διδασκαλία επιστήμη, που αφορά μεγαλύτερες ηλικίες, όταν έχουν αναπτυχθεί οι γλωσσικές και μεταγνωστικές ικανότητες.

❌ Ορθογραφία λέξεων από λίστες
Ανάθεση αποστήθισης της σωστής γραφής 10–30 λέξεων.

Η επιστήμη λέει:

• Η μηχανική απομνημόνευση δεν οδηγεί σε πραγματική γνώση.
• Δημιουργεί άγχος και αρνητική στάση απέναντι στη γλώσσα.
• Δεν βοηθά τα παιδιά να κατανοήσουν τη λογική πίσω από τη λέξη.
• Τα νεαρότερα παιδιά 7-11 ετών, θα απογοητευτούν , ιδιαίτερα αν αποτύχουν ή αν βαθμολογούνται για την ορθογραφία τους σε μια ξένη γλώσσα που ακόμα μαθαίνουν να προφέρουν.
• Ο δάσκαλος δεν πρέπει να απαιτεί άμεση τελειότητα στη γραφή. Η σωστή γραφή θα έρθει όταν το παιδί είναι έτοιμο , μέσα από τη συνεχή έκθεση στη γλώσσα.

❌ Αποστήθιση γραμματικών κανόνων
Ανάθεση θεωρητικών κανόνων και γραπτών ασκήσεων τύπου “fill-in-the-blank”.

Η επιστήμη λέει:

• Δεν μεταφράζεται σε πραγματική χρήση της γλώσσας.
• Οι ασκήσεις εκτός νοήματος είναι αντιπαραγωγικές.
• Το να ξέρει ένα παιδί ότι “για το present continuous βάζουμε be + verb-ing” δεν σημαίνει ότι μπορεί να το χρησιμοποιήσει φυσικά σε μια πρόταση. Η γνώση παραμένει θεωρητική και παθητική.
• Η γραμματική ενσωματώνεται φυσικά, μέσα από ζωντανά συμφραζόμενα, παραδείγματα, projects και διαλόγους — όχι σαν κανόνες για αποστήθιση.

Δουλειά στο σπίτι: Ελάχιστη και στοχευμένη
Ο γονιός δεν χρειάζεται να διδάσκει ή να πιέζει. Ρόλος του είναι να ενθαρρύνει.
• Όχι αντιγραφές ή «μαθήματα για το σπίτι» – το 90% της μάθησης γίνεται στην τάξη.
• Μόνο 15–40 λεπτά επανάληψης το Σαββατοκύριακο (ανάλογα με την ηλικία).
• Εστίαση σε λεξιλόγιο μέσα σε προτάσεις – όχι παπαγαλία.

Τι αποφεύγουμε τελικά;
Οτιδήποτε κάνει το παιδί παθητικό δέκτη και όχι ενεργό χρήστη της γλώσσας.
Ο στόχος μας είναι όχι η τελειότητα, αλλά η επικοινωνία, η κατανόηση και η χαρά της μάθησης.

×

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ

Ο δάσκαλος είναι ο ενορχηστρωτής της μαθησιακής εμπειρίας. Καθοδηγεί, εμπνέει και δημιουργεί ένα ζωντανό περιβάλλον όπου η Αγγλική γλώσσα χρησιμοποιείται – όχι απλώς διδάσκεται. Είναι εκεί για να ενεργοποιήσει τη μάθηση, όχι να τη μεταδώσει μηχανικά. Ο δάσκαλος δεν διδάσκει ‘σε’ έναν μαθητή – μαθαίνει ‘μαζί του’, μέσα από αλληλεπίδραση, ερωτήσεις και εμπιστοσύνη.

Ας δούμε τι χαρακτηρίζει τον σύγχρονο δάσκαλο:

🔹 Διαμεσολαβητής της γνώσης, όχι απλός μεταδότης
Δεν “παραδίδει” το μάθημα, αλλά δημιουργεί συνθήκες όπου οι μαθητές ανακαλύπτουν τη γλώσσα μέσα από ενεργή χρήση. Ενισχύει την αυτενέργεια και τη δημιουργική επεξεργασία της πληροφορίας.
Ενισχύει την αυτενέργεια και τη δημιουργική επεξεργασία της πληροφορίας.

🔹 Δημιουργός ενός ασφαλούς μαθησιακού περιβάλλοντος
Σε μια τάξη όπου τα λάθη επιτρέπονται και η συμμετοχή ενθαρρύνεται, τα παιδιά νιώθουν ασφάλεια να εκφραστούν. Το positive feedback και η επιβράβευση της προσπάθειας καλλιεργούν αυτοπεποίθηση και εσωτερική παρακίνηση.

🔹 Συντονιστής επικοινωνιακών δραστηριοτήτων
Ο δάσκαλος σχεδιάζει δυναμικά μαθήματα που βασίζονται στην αλληλεπίδραση: συζητήσεις, παιχνίδια ρόλων, δημιουργικά projects και αυθεντικές καταστάσεις επικοινωνίας. Οι μαθητές συμμετέχουν, δεν απλώς “παρακολουθούν”.

🔹 Παρατηρητής και προσαρμοστής
Καθένας μαθαίνει διαφορετικά. Ο δάσκαλος διαβάζει τις ανάγκες, προσαρμόζει τον ρυθμό και το περιεχόμενο του μαθήματος, υποστηρίζοντας όλους τους μαθητές – από τους πιο ανεξάρτητους έως όσους χρειάζονται ενίσχυση.

🔹 Εμψυχωτής και εμπνευστής
Ενώνει τη γλώσσα με την καθημερινότητα και τα ενδιαφέροντα των παιδιών. Όταν το μάθημα «βγάζει νόημα» για τη ζωή τους, τα παιδιά συμμετέχουν με ενθουσιασμό και αναπτύσσουν εσωτερικά κίνητρα.

🔹 Σύμμαχος της τεχνολογίας και της καινοτομίας
Χρησιμοποιεί ψηφιακά εργαλεία, βίντεο, podcasts, εκπαιδευτικές εφαρμογές και διαδραστικές πλατφόρμες, ώστε οι μαθητές να έρχονται σε επαφή με αυθεντική γλώσσα και ποικιλία ερεθισμάτων.

×

>Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ

Η μάθηση μιας γλώσσας δεν είναι υπόθεση μόνο του παιδιού και του δασκάλου. Ο γονιός παίζει κρίσιμο ρόλο – όχι με το να «διδάσκει» ή να «ελέγχει», αλλά με το να υποστηρίζει και να συνοδεύει τη διαδικασία με τρόπο θετικό, ουσιαστικό και μη πιεστικό.

Ας δούμε πώς μπορεί ένας γονιός να συμβάλει πραγματικά στην πρόοδο του παιδιού:

🔹 Δεν χρειάζεται να ξέρετε Αγγλικά – χρειάζεται να δείξετε ενδιαφέρον.
Το πιο σημαντικό δεν είναι να βοηθήσετε το παιδί με τις ασκήσεις, αλλά να δείξετε ότι σας ενδιαφέρει τι κάνει, να το ακούτε όταν μιλά για το μάθημα και να ενθαρρύνετε τη σταθερή του ενασχόληση.

🔹 Εστιάστε στην προσπάθεια, όχι στο “σωστό”.
Όταν το παιδί βλέπει ότι εκτιμάτε τη συμμετοχή του, την επιμονή του και τη χαρά του να μαθαίνει – και όχι μόνο το “σωστό αποτέλεσμα” – τότε αποκτά εσωτερικό κίνητρο, που είναι ο πιο δυνατός σύμμαχος στη μάθηση.

🔹 Δημιουργήστε ένα θετικό περιβάλλον στο σπίτι.
Χωρίς άγχος, χωρίς πίεση. Το παιδί πρέπει να νιώθει ότι το σπίτι του είναι ασφαλές μέρος για να κάνει λάθη, να ρωτήσει, να πει ότι “δεν κατάλαβε” – χωρίς να κριθεί. Η ψυχολογική ασφάλεια είναι βασική προϋπόθεση για τη μάθηση.

🔹 Ενθαρρύνετε την επαφή με τη γλώσσα στην καθημερινότητα.
Αγγλικά δεν είναι μόνο το βιβλίο. Δείτε μαζί παιδικά βίντεο ή τραγούδια στα Αγγλικά, δώστε του βιβλία ή κόμικ που του αρέσουν, κατεβάστε διαδραστικές εφαρμογές. Η ανεπίσημη έκθεση στη γλώσσα, μέσα από ευχάριστες εμπειρίες, ενισχύει δραματικά την κατανόηση και την άνεση.

🔹Μην “διορθώνετε” συνέχεια – στηρίξτε.
Η μάθηση γίνεται με λάθη. Ο ρόλος του γονιού δεν είναι να αντικαταστήσει τον δάσκαλο, αλλά να χτίσει αυτοπεποίθηση. Όταν το παιδί κάνει λάθος, η κατανόηση και η αποδοχή είναι πιο χρήσιμες από τη διόρθωση.

🔹 Συνεργασία με τον δάσκαλο – όχι “επιτήρηση” του παιδιού.
Ο δάσκαλος έχει το επιστημονικό και παιδαγωγικό πλαίσιο. Ο γονιός δεν χρειάζεται να ελέγχει αν το παιδί “έμαθε” ή “τελείωσε” – αλλά να παραμένει σε επικοινωνία με τον εκπαιδευτικό, ώστε όλοι να κινούνται προς τον ίδιο στόχο: την ενδυνάμωση του παιδιού.

Συμπέρασμα:
Ο γονιός είναι συνοδοιπόρος – όχι δάσκαλος. Η παρουσία του, η ενθάρρυνση και το θετικό κλίμα που καλλιεργεί στο σπίτι είναι από τους ισχυρότερους παράγοντες επιτυχίας στην εκμάθηση μιας γλώσσας.