Δεν έχει εξελιχθεί, τουλάχιστον όχι ακόμη, σε μαζικό, γονεϊκό κίνημα όπως στην Ισπανία. Ούτε έχει την φανερή υποστήριξη πολλών δασκάλων, όπως συμβαίνει στη Βρετανία.
Ακόμη κι έτσι, πάντως, η διαμαρτυρία στην Ελλάδα είναι υπαρκτή: όλο και περισσότεροι γονείς, δάσκαλοι και φυσικά μαθητές δηλώνουν πως το διάβασμα στο σπίτι, ειδικά στις τάξεις του Δημοτικού, όχι μόνο δεν βοηθά αλλά επιπλέον βλάπτει.

«Σκεφτείτε την καθημερινότητα ενός παιδιού 9 ετών που πηγαίνει στο σχολείο στις 8 το πρωί τελειώνει 1.45 το μεσημέρι να πρέπει να αφιερώσει άλλες δυο ή τρεις ώρες το απόγευμα στο διάβασμα των μαθημάτων και επιπλέον χρόνο σε άλλες εξωσχολικές δραστηριότητες όπως οι ξένες γλώσσες» δηλώνει ο Δημήτρης Π., πατέρας δύο παιδιών του Δημοτικού. «Συνολικά το «ωράριο εργασίας» ενός μικρού παιδιού ξεπερνάει ακόμη κι αυτό των μεγάλων. Δεν μένει καθόλου χρόνος για παιχνίδι. Κι αυτό είναι τραγικό» προσθέτει.

«Το πρόβλημα για μένα», επισημαίνει από την πλευρά της μια μητέρα, «είναι πως τα παιδιά χάνουν σιγά – σιγά το κέφι τους για τη γνώση και την εκπαιδευτική διαδικασία. Αισθάνονται ότι κάνουν καταναγκαστικά έργα. Εξουθενώνονται νωρίς, ενώ ο δρόμος προς την ανώτατη εκπαίδευση είναι μαραθώνιος κι όχι κούρσα ταχύτητας».

Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ, οι 15χρονοι Έλληνες μαθητές αφιερώνουν 8 ώρες την εβδομάδα για διάβασμα στο σπίτι. Οι συνομήλικοί τους Ισπανοί διαβάζουν 6,5 ώρες, οι Ρώσοι 7, ενώ οι Φινλανδοί μόλις 2. Από την άλλη πλευρά, στα εκπαιδευτικά τεστ αξιολόγησης οι Φινλανδοί μαθητές αριστεύουν αντίθετα από τους Έλληνες συμμαθητές τους οι επιδόσεις των οποίων είναι κάτω από τον μέσο όρο των χωρών μελών του οργανισμού.

Η αιτία ασφαλώς δεν μπορεί να είναι το διάβασμα στο σπίτι. Μήπως όμως αποτελεί μέρος του προβλήματος; Η συζήτηση σε αυτό το θέμα έχει κατά κάποιο τρόπο ξεκινήσει από το 2014 όταν ο τότε υπουργός Παιδείας Ανδρέας Λοβέρδος είχε συγκαλέσει το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας για έναν ευρύ διάλογο πάνω σε αυτό το θέμα.

Το θέμα των μαθημάτων στο σπίτι φαίνεται πάντως ότι παραμένει σχετικά ένα ταμπού. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι αρχίζει να διαμορφώνεται μια κάποια τάση στην κατεύθυνση της ελάφρυνσης του όγκου εργασίας. «Η τάση είναι σαφώς αυτή» λέει εκπαιδευτικός της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης που εργάζεται σε ένα από τα πιο γνωστά ιδιωτικά σχολεία της Αθήνας. «Καλό σχολείο έως πριν και από λίγα χρόνια ήταν το απαιτητικό σχολείο που, μεταξύ άλλων, ζητούσε και πολλή δουλειά από τα παιδιά στο σπίτι. Σήμερα η αντίληψη είναι διαφορετική. Εργασίες όπως είναι η αντιγραφή μιας παραγράφου τρεις και τέσσερις φορές ή οι πολλές επαναληπτικές ασκήσεις, θεωρούνται στείρες και αντιπαραγωγικές».

Σε άλλες χώρες η άποψη αυτή έχει αρχίσει να ακούγεται με μεγαλύτερη ευκρίνεια. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Times, πολλοί είναι πλέον οι επικεφαλής των δημοτικών σχολείων που ενθαρρύνουν τους εκπαιδευτικούς να αντικαταστήσουν τα μαθήματα στο σπίτι με δραστηριότητες όπως η συζήτηση ενός θέματος με τους γονείς τους ή ακόμη και να σχεδιάσουν «τον δικό τους δεινόσαυρο» ή να γράψουν ένα ποίημα για το φθινόπωρο.

Κι όπως φαίνεται έχουν δίκιο. Έρευνες σχετικά έχουν δείξει ότι τα μαθήματα στο σπίτι στο Δημοτικό δεν προσφέρουν τίποτα στους νεαρούς μαθητές, ενώ ίσως έχουν μια κάποια χρησιμότητα στις μεγαλύτερες τάξεις. Οι Iσπανοί γονείς πάντως το πήραν απόφαση κηρύσσοντας «μποϊκοτάζ» στο διάβασμα στο σπίτι.
Με σύνθημα -τι άλλο; – «φτάνει, όχι εργασία στο σπίτι».